Prolog

Eric Wagner wracał właśnie ze szkoły wściekły na cały świat i na samego siebie.
Dziś znów niechcący użył mocy. Jako jedyny z rodziny miał takie problemy. Pamiętał gdy siostry i bracie byli w liceum. Wtedy nic się nie działo, a on codziennie pakował się w kłopoty.
Zwykli uczniowie uważali go za dziwaka a ci którzy byli podobni do niego woleli trzymać się z dala żeby nie zostać zdemaskowani. Miał tylko jednego przyjaciela. Mieszańca czarownicy i wilkołaka ale dziś była pełnia więc przez kilka dni był sam.

Wszedł właśnie w swoją ulicę i przystanął. Do domu pustego od wielu lat wprowadzała się nowa rodzina. Widział wielką ciężarówkę, ludzi od przeprowadzek i rodzinę.
Czuł kim. Kobieta i mężczyzna byli Alfami Wilkołaka. Wiedział że to potężna rodzina. Zauważył też małą dziewczynkę może 6 letnią biegającą między nimi.
-Widzisz coś ciekawego?- Odwrócił się na dźwięk głębokiego głosu za sobą. Staną twarzą w klatkę piersiową z Alfą. Był potężny, wysoki ciemnowłosy ubrany cały na czarno, umięśniony z kolczykiem w uchu
-Nie... ja... znaczy...- przełknął ślinkę- Witam w mieście- wypalił pierwszą rzecz jaka wpadła mu do głowy, zarumienił się gwałtownie i uciekł w popłochu.
Logan tylko uniósł brew, wzruszył ramionami i wszedł za bramę.
Czarodziej był śliczny. Cały malutki i taki delikatny. Jasne włosy opadały niemal na ramiona, oczy miał duże w kolorze czystego morza w lecie. A te piegi na jasnej skórze dodawały mu tylko uroku. No ale nie przybył tu po to.
Jego rodzina ma większe zmartwienia na głowie niż jego nic nie znaczące miłostki.

-A ciebie co goni?- Tom starszy brat Eric'ka spojrzał na niego z góry lewitował właśnie przycinając drzewo przed domem
-Nie nic... głodny jestem- skłamał i wbiegł do przestronnego domu który dzielił z  całą rodziną. Wilkołak nie tyle go przestraszył co zaskoczył. Serce wciąż biło mu jak oszalałe gdy wpadł do swojego pokoju i rzucił się na łóżko. Dobrze że nie ma rodziców, oni od razu chcieli by wszystko wiedzieć.

Logan wszedł do lasu. Za 30 minut wzejdzie księżyc. Rozebrał się i czekał na przemianę. Mógł robić to z rodziną ale coś nie dawało mu spokoju. Gdy tylko zamknął oczy, gdy brał prysznic widział zarumienione policzki małego czarodzieja. Tłumaczył to jednak popędem minął już prawie miesiąc odkąd miał kogoś kto zagrzałby mu łóżko. Tak to na pewno o to chodziło.
Zmienił formę i pobiegł w gęste drzewa.