Rozdział 11

Logan niemal chodził po ścianach. Bardzo denerwował się że coś stanie się jego chłopca. A z minuty na minutę stawał się też coraz bardziej zły. Bał się że coś mogło się stać, że ojciec ukochanego jednak zrobił coś pochopnie. A on potrzebował teraz widoku, zapachu i dotyku Eric'ka.
Nagle znieruchomiał i jego wcześniej wykrzywione w grymasie złości zaczęły układać się w delikatny uśmiech. Czuł ten wspaniały zapach i zbliżał się coraz szybciej do małej  chatki. W końcu podszedł do drzwi  i otworzył je starając się z całej siły uspokoić. Mimo że go pragnął wiedział, że muszą porozmawiać i to bardzo poważnie.
Eric wpadł zdyszany na miejsce spotkania. Wiedział że jest już spóźniony a już zdążył poznać temperament wilkołaka. A oni mają przecież mało czasu i dużo do obgadania. Wszystko jednak skończyło się gdy nagle znalazł się w gorących ramionach mężczyzny. Westchnął cichutko i wtulił się w twardy tors.
-Wszystko dobrze?- Po kilku minutach Logan odsunął go nieznacznie od siebie i patrzył w oczy jakby chciał odgadnąć czy mówi prawdę
-Tak...nie... sam nie wiem- zaplątał się i westchnął. Rozejrzał się po chatce i wymruczał cicho jakieś słowa. Wnętrze izby zmieniło się w wygodny salon i bez słowa poprowadził wilkołaka do wygodnej kanapy
-Eric...- zaczął w końcu
-Widziałem co tata zrobił gdy wszedł do sypialni i dziękuję że go nie zaatakowałeś. Wiem że chciałeś ale i on też- zagryzł wargi- Wiem że ci groził i jest w stanie to zrobić a wtedy cię wygnają. Nie pozwolę na to- podniósł twarz w jego stronę. Mężczyzna zobaczył w tych pięknych dużych oczach strach i łzy. Zacisnął pięści i opanował się po kilku sekundach- a to oznacza że nie możemy się widywać... znaczy owszem w mieście ale nie...
-I myślisz że teraz cię wypuszczę- warknął i jednym niemal ruchem porwał go na kolana- Coś wymyślimy. Nigdzie nie odejdę ale nie mam zamiaru z ciebie rezygnować
-Więc co proponujesz?- Zapytał starając się koncentrować na rozmowie a nie na dużych silnych dłoniach głaszczących go po plecach
-Spotykajmy się tu. Codziennie chociaż na kilka godzin- pocałował go w policzek- nie wytrzymam bez ciebie....
-A jeśli  ktoś nas przyłapie?- Owszem bardzo chciał być blisko mężczyzny ale bał się że coś może pójść nie tak
-Wszystko będzie dobrze- musiało być i będzie walczyć o ich szczęście- Powiedz mi boli cię? Byłem bardzo ostry a to był twój pierwszy raz. Powinien być ciebie godny
-Owszem było... intensywnie ale przestań już się martwić wszystko jest dobrze... Teraz nawet lepiej niż dobrze- położył mu głowę na klatce piersiowej- Za kilka minut muszę wracać
-Wiem- musnął wargami jego miękkie włosy- Teraz już nic nie mów- zaczął cicho mruczeć i obaj uspokoili się chociaż na chwilę.

Kelly wtajemniczyła całe rodzeństwo w problemy ich najmłodszego brata. Po godzinnej debacie i wielu kłótniach w końcu cała czwórka zgodziła się pomóc Eric'kowi chociaż Emma nie była do końca zadowolona a Tom uważał że ma jeszcze czas na "te rzeczy" i powinien skupić się na nauce magii bo jego urodziny zbliżają się wielkimi krokami. Matt jednak jak i Kelly stali za nim murem.
Dziewczyna była pewna że teraz są razem a wszyscy nawet mała Stella która odziedziczyła jednak więcej cech magicznych niż wilka wyczuwała że coś jest nie w porządku.  I babcia musiała dokonywać cudów żeby ją uspokoić. W końcu wzięła wózek i wyszła na długi spacer. Ona też bardzo się martwiła ale wierzyła że jej mąż zrobi to co trzeba gdy przyjdzie na to czas.
Noah wciąż bił się z myślami. Pragnął za wszelką cenę chronić syna i zrobi to jeśli będzie trzeba. Wiedział jednak że będzie musiał wysłuchać i jego.  Musi postąpić sprawiedliwie. Po pracy umówił się z przyjacielem na piwo. Może to pomoże i podejmie decyzję.

Logan pragnął zatrzymać czas. Po ustaleniu że będą się tu widywać nastała cisza. Ale nie ta męcząca. Było tak jakby znali się od lat i nie potrzebowali rozmów. Owszem było wiele rzeczy jakich powinien się dowiedzieć o ukochanym. Na to mają jednak czas. Teraz cieszył się bliskością chłopaka.
I Eric miał zamiar zostać tu na zawsze ale już zaczął się wyplątywać z tych wspaniałych objęć. Jeśli nie pojawi się w domu ktoś może zacząć coś podejrzewać a jego i tak czeka rozmowa z tatą. Oby tylko był na tyle spokojny żeby go posłuchać.
-Logan ja muszę...- zaczął ale głodne usta ucięły te okrutne słowa. Chłopak przymknął oczy i zamruczał z przyjemności. Mężczyzna całował po mistrzowsku
-Jeśli musisz- oderwał się od niego mimo że czuł coraz większe pożądanie
-Ale bardzo bardzo nie chcę- czarodziej wstał i po chwili wnętrze chatki wróciło do poprzedniego stanu. Zrobiło mu się jeszcze bardziej smuto na ten widok- Zadzwonisz?
-Zawsze i jutro o 15- jeszcze raz go przytulił. W jego umyśle powstał szalony pomysł żeby nigdy go nie wypuścić. Zostać tu z nim na zawsze właśnie w tej małej zapuszczonej zapomnianej chatce.
-I ja bym tego chciał- szepnął i w końcu podszedł do drzwi. Starał się nie płakać. Przecież zobaczą się jutro i każdego dnia. Ale powinni mieć więcej czasu zwłaszcza po tej pierwszej nocy.
Wyszedł w końcu i dopiero później z oczu popłynęły mu łzy. Zamknął oczy i gdy je otworzył był już w swojej sypialni.

-W końcu- odezwała się Emma. Chłopak obejrzał się po pokoju i zobaczył że jest w nim cała czwórka- Kelly powiedziała nam o wszystkim
-I?- Zapytał ostrożnie i usiadł na łóżku
-I wszyscy zamierzamy ci pomóc- wtrącił Tom- Ale nie oznacza to że będziemy się zgadzać na wszystko. Wciąż musisz się uczyć i to jest warunek....
-Oraz muszę z nim porozmawiać- przerwał mu Matt- i jeśli okaże się że coś z nim jednak jest nie tak to staniemy po stronie taty
-Rozumiem- ucieszył się że ma wsparcie- Ustaliliśmy że będziemy się spotykać w lesie w chatce starego Robertsa.
-Więc jutro będę tam z tobą- Matt wstał i podszedł do brata wziął go w ramiona  i wyszedł uśmiechając się do niego
-Przebież się i na strych- i Tom był w dobrym humorze pod maską srogiego nauczyciela. Efekt zepsuł jednak szeroki uśmiech
-Mam nadzieje że będziesz szczęśliwy- Emma pocałowała go w policzek a Kelly przycisnęła do siebie.W końcu został sam.
Usłyszał dźwięk nadchodzącej wiadomości. Spojrzał na komórkę i uśmiechnął się promiennie.
                             
            Myślę o Tobie mój Mały Czarodzieju i liczę godziny gdy znów zobaczę te piękne oczy
 Szybko odpisał
           I ja za Tobą tęsknie Wilczku
 

Uświadomił sobie że jest głodny. Zszedł do kuchni bo wiedział że Tom będzie go dziś katował a on potrzebuje energii po tym wszystkim co się stało.
Robił sobie właśnie kanapki gdy poczuł że do domu wrócił tata. Był już w kuchni gdy Eric odwrócił się do niego
-Wiem że musimy porozmawiać- odezwał się starając się zachowywać spokój
-Usiądź synku- przez chwilę w pomieszczeniu słychać było tylko tykanie zegara.
W końcu Noah odchrząknął usiadł wygodniej na krześle i otworzył usta. Był dziwnie opanowany. Zaczął mówić wciąż parząc na swoje najmłodsze dziecko z miłością i chęcią zrozumienia




#################################################################################
Kochani wiem że ostatnio mniej piszę ale jest to spowodowane pracą. Dostałam właśnie nową i wciąż jeszcze nie do końca mam ułożony grafik ale na pewno nie zaprzestanę pisania. I będę się starała dodawać rozdziały jak najczęściej